Στον απόηχο του χθεσινού ντέρμπι μεταξύ των "αιωνίων", ως κλασσικοί προπονητές της εξέδρας και αλάνθαστοι πάντα, καθώς μιλάμε εκ τους ασφαλούς και εκ του αποτελέσματος, αρχίσαμε να διαφωνούμε στην παρέα. Και εσείς φίλαθλοι ή οπαδοί είστε, ψιλοκαταλαβαίνετε...:P-Μα να μου πει ο "βάζελος" πως δεν ξέρει να δίνει πάσα ο Παπαλουκάς; (!!!)
-Και βέβαια δεν ξέρει ρε "παλιόγαυρε"!!! Βλέπεις τον Μήτσο;
-Όταν παιδί μου ο Παπαλουκάς έδινε τις πρώτες ασίστ, ο Μήτσος έτρεχε σαν "λαγός" με την στράτα!
-Ποιον είπες "λαγό" ρε "κοτούλα";;; Τον Μητσάρα τον παικταρά;
-"Κότα" εγώ ρε; Άντε ρε να κάνεις 'κανα αβγό!!!
..............
Και όπως καταλαβαίνετε συνεχίστηκε για πολλή ώρα ακόμα αυτή η ουσιώδης και κατά τα άλλα ενδιαφέρουσα συζήτηση και λόγω της ρητορικής ικανότητας (και μόνο!!!) και των δύο δεν καταφέραμε να καταλήξουμε σε συμπέρασμα. Ο αγώνας από τη μία έληξε ισόπαλος, αλλά από την άλλη γεννάει μερικές απορίες... Τι είναι όλα αυτά τα "στολίδια" ρε παιδιά;;;
Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός!
Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός!
Δύο λέξεις δύο ιστορίες. Και το σημαντικότερο: δύο πλήρως συνδεδεμένες ιστορίες!!!
«Χωρίς τον Παναθηναϊκό, όπως και χωρίς τον Ολυμπιακό, δεν θα υπάρχει ελληνικό ποδόσφαιρο» είχε πει ο εκ των ιδρυτών του Ολυμπιακού Γ.Ανδριανόπουλος, όταν κλήθηκε να δικαιολογήσει την ψήφο εμπιστοσύνης που είχε δώσει στην υπόθεση του υποβιβασμού του ΠΑΟ και της δωροδοκίας δύο ποδοσφαιριστών του Ηρακλή. Και θα συμπληρώσω εγώ «Χωρίς τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει Ολυμπιακός και αντίστροφα»!
Μία κόντρα που ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια των δύο συλλόγων. Βέβαια τότε δεν είχε να κάνει με το πράσινο-κόκκκινο, ούτε καλά καλά με το ποδόσφαιρο... Ήταν πάνω από όλα ταξική διαμάχη που διέυρυνε ακόμα περισσότερο το μίσος!
Τα λαϊκά στρώματα εναντίον μιας ανώτερης αστικά τάξης. Η μαγκιά και η βιοπάλη εναντίον της αξιοπρέπειας και της αρχοντιάς. Και φυσικά ο Πειραιάς εναντίον της Αθήνας!
Αλλά ας επιστρέψω στο κεντρικό θέμα: τα παρατσούκλια! Μία συνηθισμένη και διαχρονική μορφή ξεσπάσματος αυτής της κόντρας.
Άκουσα διάφορα στη σημερινή συζήτηση. Αυτό όμως που συγκράτησα ήταν πως αυτό το συμπαθέστατο πουλερικό ταιριάζει και στους δύο...:P
Τι σας φταίει ρε παιδιά η κότα, ε; Να σας πω τις του φταίει: Όσον αφορά τους οπαδούς του Ολυμπιακού, το αντίπαλος δέος τούς αποκαλεί έτσι γιατί πιστεύουν πως κάνουν επιθέσεις με κράνη, για να μην φαίνονται τα πρόσωπά τους, και πάντα όταν έχουν, όχι μόνο την πλειοψηφία, αλλά και την... αυτοδυναμία! Τώρα να μου πείτε γιατί λένε και τους πράσινους έτσι...; Για την συγκεκριμένη πλευρά τα πρωτεία για το προσωνύμιο τα κατέχει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Σ.Κόκκαλης, ο οποίος σε μία περιοδεία πριν τον αξέχαστο αγώνα στη Ριζούπολη, τους είχε αποκαλέσει κατά λέξη «στην Ευρώπη κότες!». Μάλλον έβλεπε άλλα ματς από αυτά που έβλεπε και βλέπει όλη η υπόλοιπη Ελλάδα...:P Λίγες μέρες μετά πρόσθεσε και το «πελάτες», σε ομιλία του στην Καλαμάτα και το αποτέλεσμα κατοχυρώθηκε!
Αλλά εκτός από την κότα, την έχει πληρώσει και ένας ακόμα εκπρόσωπος της πανίδας, το λαγουδάκι. Αυτό το μικρό ζωάκι που φημίζεται κυρίως για την ταχύτητά του και για την αγάπη του για τα καρότα... Το δεύτερο δεν νομίζω πως έχει σημασία, αλλά το πρώτο το εκμεταλεύτηκαν δεόντως! Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού αποκαλούνται έτσι μετά από ένα περιστατικό στο final eight του βόλλεϋ στην Καλαμάτα. Λέγεται πως στο δρόμο για την γνωστή για τα... μούσμουλά της πόλη μερικά βαν του Ολυμπιακού σταμάτησαν δίπλα στο πούλμαν του Παναθηναϊκού και, σύμφωνα με αρκετούς, οι πράσινοι οπαδοί έτρεξαν στα βουνά. Εξ' ου και η προέλευση του προσωνυμίου...
Μήπως ξέχασα κάτι; Φυσικά! Τα σημαντικότερα! Βάζελοι και Γαύροι συνέχεια παλεύουν για τη κορυφή του πρωταθλήματος αλλά και για το πιο έξυπνο παρατσούκλι!
Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ως γόνοι "μεγάλων και τρανών" οικογενειών πήγαιναν πάντα στο γήπεδο με προσευμένη εμφάνιση. Μόνο που τότε τον καιρό αυτό δεν υπήρχε ζελέ, αλλά βαζελίνη, την οποία χρησιμοποιούσαν για το hairstyling τους! Το αποκορύφωμα και η επίσημη καθιέρωση τού "βάζελου" όμως έγινε το 1969 όταν πήρε το πρωτάθλημα ο ΠΑΟ νικώντας τα περισσότερα παιχνίδια με το επιβλητικό 1-0 και στα τελευταία λεπτά! Έτσι αυτή η "καλοτυχία" μεταφράστηκε από τους αντιπάλους μετά από ένα καθόλου πρόστυχο συλλογισμό ως "Βάζελος"...
Όσον αφορά στο πεντανόστιμο μεζέ που συνοδεύει το ουζάκι, όσο και να φαίνεται απίστευτο δεν καθιερώθηκε από του Παναθηναϊκούς, αλλά από τους οπαδούς του Εθνικού! Ξεκίνησαν να φωνάζουν "γαύρους" τους οπαδούς του Ολυμπιακού, γιατί προέρχονταν από τα κατώτερα στρώματα του Πειραιά και του λιμανιού, ενώ οι ίδιοι είχαν… έδρα την Καστέλα. Ο δεύτερος λόγος για το «γαύροι» είναι επειδή οι οπαδοί του Ολυμπιακού πήγαιναν όλοι μαζί στο γήπεδο, όπως και τα εν λόγω ψαράκια. Από εκεί βγήκε και το γνωστό ανέκδοτο με το Καραϊσκάκη ως το μεγαλύτερο τηγάνι στον κόσμο: Χωράει 30.000 γαύρους!!!
Μία ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια δεν είμαι σίγουρος αν θα ήταν ικανή να περιγράψει αυτή την κόντρα που όμως είναι η γοητεία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και για να πω την αλήθεια αυτή η σχέση είναι εξ αρχής καταδικασμένη: Το πράσινο με το κόκκινο είναι παραδοσιακά δύο χρώματα που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Οι επιταγές της μόδας τα θέλει χώρια, το feng shui επιτάσσει να μην υπάρχουν στον ίδιο χώρο αφού ακόμα κι εκεί διαφέρουν. Το πράσινο θεωρείται το χρώμα της ηρεμίας και φέρνει αναζωογόνηση, ηρεμεί τα νεύρα και φέρνει το σώμα σε ισορροπία. Το κόκκινο είναι το ζεστό και παθιασμένο χρώμα, που μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό και δημιουργικό.
Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη και τέτοια παραδείγματα... Ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης, όπως μας μάθαιναν από μικρά παιδάκια. Το κόκκινο που χτυπάει στο μάτι, σε αντίθεση με το πράσινο που είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι δεν προκαλεί το βλέμμα.
Η κόντρα είναι παραδοσιακή και βρίσκεται παντού! Κάποιες Κυριακές έρχεται, απλά, η κορύφωσή της.....
